Dag 16 - 17 januari 2023
Cradle Mountains NP

Bij het opstaan zijn we in de wolken en dat is balen. Het is mistig op de camping en het voelt klam, nat en koud aan. We willen vandaag een aantal wandelingen in het Cradle Mountain National Park doen en Ed wil een panorama maken bij het Dove Lake. Dat lijkt er niet van te komen. Om half tien trekken we toch de stoute schoenen aan en wandelen (de camper heeft vandaag rust), goed ingepakt, naar het Visitor Centre. Wat blijkt: de pas voor de natuurparken die de we in Coles Bay gekocht hadden geldt ook hier.

We krijgen twee kaartjes voor de shutlle bus. Die rijdt om de 10 tot 15 minuten van het Visitor Centre naar Dove Lake. Onderweg kunnen we op diverse plaatsen uitstappen. Omdat het nog wat mistig is besluiten we niet naar Dove Lake te rijden, maar al bij de eerste halte, het Ranger Station, uit te stappen. Daar zijn 4 korte wandelingen variërend van 10 tot 45 minuten. Eerst maar de korste: de Rainforest walk. Rekening houdend met Ed zijn kniën en de vele foto's die we gaan maken, verwachten we er een half uur over te doen. En dat klopt. Via een goed onderhouden boardwalk lopen we door dit regenwoud langs een waterval, stenen en bomen bedekt met vele kleuren mos en de restanten van omgevallen bomen, die men hier rustig laat liggen, zoals het hoort.

Daarna de Enchanted Walk van 20 minuten, wordt dus drie kwartier voor ons. De wandeling langs een stroompje eerst omhoog, dan steken we het water over en via een boardwalk weer naar beneden om buj een waterval uit te komen. Onderweg kruist een bijzondere wandelaar ons pad, een stekelvarken.
Het is ondertussen twaalf uur geworden, dus eerst maar de meegenomen boterhammen verorberen. Het weer klaart op en de jassen gaan uit. Bijna een kilometer van het Ranger Station ligt het Tasmania Premier Devil Sanctuary. Hier stopt de shuttlebus niet, dus dat wordt lopen. Een half uur vrij steil omhoog langs de weg. In het Sanctuary wordt de Tasmanian Devil in stand gehouden. De dieren lopen in afgeschermde ruimtes, waarin de natuurlijke habitat zo goed mogelijk is nagebootst. Daarnaast zijn er ook hokken om te fokken. Behalve de Tasmaanse duivel is hier ook een programma voor de spotted-tail quoll een soort genoot met witte vlekken. Het vrouwtje hiervan is licht bruin, het mannetje donker.
Daarna in de warme middagzon, het is ondertussen helemaal opgeklaart, weer terug naar het Ranger Station. Het is drie uur en we nemen de shuttle bus naar Dove Lake. We hebben mazzel, want de bussen zitten overvol, er stappen een paar mensen uit en twee jongedames bieden ons hun zitplaats aan. Na twintig minuten en een korte boardwalk komen we aan bij dit schitterende meer met op de achtergrond de 1450 meter hoge Mount Cradle.
Om vijf uur zijn we moe, maar voldaan, terug bij de camper. Heeft Ed toch nog zijn panorama kunnen maken.