![]() | dag 17 | dag 19 | ![]() |
![]() | 1 week | 1 week | ![]() |
![]() | begin | einde | ![]() |
![]() |
We zijn in het gebied van Mount Taranaki. Captain Cook noemde hem oorspronkelijk Mount Egmont, maar de Maori naam is in ere hersteld. Het is een eenzame slapende vulkaan. De laatste uitbarsting van in 1775. De vulkaan ligt veraf van het de overige vulkanen in het Tongariro National Park, waar we 11 februari naar toe gaan. Tonagrio heeft Taranaki na een vrijage met Pihanga, de geliefde van Tongario, verbannen heeft naar de kust. |
Ongeveer 10 kilometer over vrij vlak glooiend terrein. Daarna 6 kilometer in het Nationale Park. Daar wordt de weg steeds smaller, tegenliggers passeren we stapvoets, en de laatste vier kilometer gaat het steil omhoog. De weg eindigt op een erg grote parkeerplaats. Mount Taranaki is vaak in wolken gehuld en nu ook weer. Maar na de koffie klaart het op. | ![]() |
|
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
Bij het bezoekerscentrum vragen we hoe de wandeling naar de Dawson Falls is. Valt wel mee, eerst 800 meter langs de weg lopen en dan nog 5 minuten door het bos met wat treden. Wil je naar de voet van de waterval Dan moet je 60 meter een trap af. Het eerste stuk klinkt goed voor Tonny en ze loopt vlot mee de weg af. Maar in het bos is het allemaal treden wat de klok slaat en nog vrij steil ook. Tonny haakt dus af en Ed gaat alleen verder. | ![]() |
|
![]() |
![]() |
![]() |
Terug bij het bezoekerscentrum zien we dat Mount Taranaki vrijwel geheel uit de wolken is. | ![]() |
![]() |