Home   Dagboek   Route   Camper   Auto   Vluchten   Hotels         1 juli 2025

Dag 45 - 15 december 2014
Mount Isa

Mount Isa is dus een mijnstad. Één van de vele die Australië rijk is. Maar wel een heel belangrijke. Hier wordt zilver, koper, lood en zink gevonden. De mijn behoort tot de wereld top drie voor het produceren van zilver. Heel de stad leeft van de mijn. Maar er is meer interessants te vertellen over Isa, zoals de stad ook wel wordt genoemd. Het bestuurlijke gebied is zo groot als Zwitserland en daarmee is het de grootste stad ter wereld.
We gaan eerst ideeën opdoen bij het Information Centre. Daar verwijzen ze ons naar de City Lookout, Lake Moondarra en het Underground Hospital and Tenthouse. Voor internet moeten we ook in de staat Queensland bij de bibliotheek zijn. Genoeg te doen dus vandaag. We beginnen maar bij de City Lookout.
Wat direct opvalt is het enorme mijncomplex van de MIM (Mount Isa Mines). Het beheerst het hele stadsbeeld. De stad wordt door de (meestal droge) Leichhardt River in tweeën gedeeld. "Mineside" en "Townside". Op de lookout heb je een heel goed overzicht over Mount Isa. Ook is er een richting- aanwijzer met de afstanden tot de belangsrijkste plaatsen in Australië en de rest van de wereld.

We gaan koffie drinken (met scones) en daarna boodschappen doen. Het is ondertussen al middaguur geworden en we besluiten te gaan lunchen bij Lake Moondarra, 15 kilometer buiten Mount Isa. Het blijkt een goede keuze. Er is een mooie picnic area bij dit stuwmeer. Alleen eten we toch maar in de camper. Daar is het met de ramen en luiken open koeler dan buiten. Langs het meer staan een aantal pelikanen en is er een overvloed aan aalscholvers.


Terug in de stad zoeken we een uurtje verkoeling in de bibliotheek. Daar is gratis internet en kunnen we de site eindelijk weer eens bijwerken.
Vanmorgen hebben we telefonisch contact gehad met ene Freda. Zij is vrijwilligster bij het Underground Hospital and Tenthouse. Normaal is het gesloten, maar op verzoek doet men één keer per dag om vier uur een rondleiding. We waren er al om half vier, Freda was er ook al. We waren de enigen die zich gemeld hadden, dus de tour kon gelijk beginnen. Bovengronds was het oude ziekenhuis van Mount Isa uit de tijd van de Tweede Wereldoorlog. Ze hadden daar alles nog bewaard. Patienten lagen toen gewoon op de veranda.


In 1942 was er de vrees dat de Japanners, na Darwin, Mount Isa zouden bombarderen. De mijn had de productie van lood opgevoerd om aan de vraag naar kogels te voldoen. Het ziekenhuis was het enige grote gebouw en men was bang dat dat getroffen zou worden. Met behulp van de mijndirecie en mijnwerkers werden in een berg een paar gangen uitgehouwen en die werden volledig als ziekenhuis ingericht. Na de oorlog werden de ingangen volgegooid met aarde en het ziekenhuis werd vergeten. In 1977 stortte een deel in en werd het hospitaal herontdekt. De mijndirectie verboodt een ieder toegang tot het gebied omdat het te gevaarlijk was. Eind negentiger jaren hebben mijnwerkers vrijwillig de gangen weer gestut en kan in 2001 het hospitaal opengesteld worden voor het publiek. Vrijwel niemand in Mount Isa wist van het bestaan. Alle spullen staan er nog, zoals ze in 1942 werden neergezet. Alleen zijn de vloeistoffen in de flessen grotendeels verdampt.



Op het terrein staat ook nog het laatste tenthouse van Mount Isa. Tussen 1932 en 1950 werden 300 huisjes van tentdoek in gebruik genomen voor de mijnwerkers. Ze stonden onder een golfplaten dak en hadden een houten vloer. Ze konden gemakkelijk verplaatst worden.


Het was weer genoeg voor vandaag. We namen afscheid van Freda en zochten de camping weer op.