Home   Dagboek   Route   Camper   Auto   Vluchten   Hotels         1 juli 2025

Dag 36 - 6 december 2014
Kings Canyon

De zon komt op boven de George Gill Range. Het is vijf uur als we opstaan. We willen vandaag de Rim-Walk in Kings Canyon maken. Het advies is vroeg te vertrekken en dat doen we dan ook om half zeven. Het is eerst nog bijna elf kilometer rijden voordat je in Kings Canyon bent. Om tien voor zeven zijn we klaar voor de wandeling en vol goede moed gaan we op pad. Maar de tocht zal heel anders verlopen dan we gepland hadden. Maar dat komt verderop in het verslag aan de orde.

Het is eerst nog een flink stuk lopen van de parkeerplaats naar het beginpunt van de Rim-Walk. Maar om zeven uur staan we bij het hek, dat toegang geeft tot de 5,5 kilometer lange wandeling. Dit hek gaat, vanwege de te verwachten warmte, om negen uur dicht. Het eerste stuk is pittig steil. Wel heeft men de ruimtes tussen de rotsblokken opgevuld met bruin cement. Soms lijkt het wel of je een trap opgaat. Voordeel is wel dat er geen stenen los liggen. Na een half uurtje hebben we de klim van 100 meter afgerond. Wat niet wil zeggen dat het daarna gemakkelijker gaat.

Het wordt een prachtige tocht tussen de verweerde zandstenen rotsformaties door, die ook wel bijenkorven genoemd worden. Deze wandeling hebben we 18 jaar geleden ook gemaakt en het is een feest van herkenning.



Kings Canyon is de kloof waar de Kings Creek door heen stroomt. De kloof is ongeveer 100 meter diep en heeft loodrechte wanden, die we na een tijdje naderen. er zijn veel uitkijkpunten, maar te dicht bij de rand komen mag niet.


Na zo'n 2 kilometer moet je naar de andere kant van de Canyon. Via een trap ga je een stuk naar beneden. Daar steek je een brug over en dan ga je weer via een trap omhoog. Trappen en brug zijn van hout, omdat ijzer niet beet te houden is in de deze warmte.


Als je de brug over steekt ligt "the Garden of Eden" aan je voeten.


Aan de andere kant moeten we rotswanden op en af. We komen langs een waterhole en een uitzichtspunt op de vertikale rotswand aan de andere kant.


En dan gaat het mis. Tonny voelt zich niet goed worden en kan vrijwel niet meer lopen. De schaduwzijde van een rotswand opgezocht en wat gaan rusten. Maar het werd niet beter. Ed gaat hulp zoeken. Hij komt vier mensen (een Nieuw Zeelander en drie Italianen) tegen. Die wijzen hem de dichtsbijzijnde noodtelefoon (mobiel bereik is hier niet) en gaan naar Tonny. Ed bereikt in een kwartier de ECB (Emergency Call Box) en vraagt om hulp. Er wordt een helikopter geregeld en die komt met drie rangers na een uurtje aan bij Ed, die bij de ECB moest blijven. De rangers stappen uit, openen een ter plekke aanwezig EHBO-kist, halen daar een brancard, deken en het nodige water uit. Zelf hadden de rangers rugzakken en tassen met de nodige medische middelen bij zich. Ed kon hen de weg wijzen en vrij spoedig waren ze bij Tonny.
De vier mensen die Ed ontmoet had hadden haar goed verzorgd en in de schaduw gelegd. De Nieuw Zeelander was doorgelopen en probeerde via de volgende ECB hulp te regelen. Ed bedankte de drie Italianen hartelijk voor hun moeite en ze vertrokken. Als Tonny met de brancard vervoerd moest worden waren er 7 man nodig om de moeilijke passages te nemen. Het was echter al laat en niemand kwam meer langs. Na enig wachten vragen ze of Tonny weer een beetje kan lopen en tussen twee rangers in ging het langzaam richting helikopter. Daar zijn we ingestapt. Één ranger ging mee, de andere twee moesten terug lopen. Zo kregen we als extraatje een helikoptertocht over de Canyon.



De helikopter bracht ons naar het Health Centre van het Kings Canyon Resort. Daar werd Tonny goed opgevangen en onderzocht. Ze herstelde vrij voorspoedig en om kwart voor drie mocht ze, nadat overleg was gepleegd met een arts in Alice Springs, vertrekken. Twee van de rangers waren toevallig ook weer in de kliniek, ze hadden iemand binnengebracht die door zijn enkel was gegaan. Ze brachten ons terug naar de camper, die nog op het parkeerterrein bij de kloof stond.
Dankzij de hulp van velen is deze dag toch goed afgelopen. Tonny is goed hersteld en we kunnen morgen onze reis vervolgen. En al die hulp kost helemaal niets. Alleen de helikopter dienen we misschien betalen, maar dat moesten we maar op het resort regelen. De receptioniste deed heel verbaasd, daar had ze nog nooit van gehoord. Ze zou een notitie maken en we moeten morgen bij het vertrek maar even langs komen.