Als we vandaag op pad gaan moeten we vrijwel direct op de rem gaan staan om een exemplaar van één
van de 500 soorten lizards, die ze hier hebben, ongehinderd over te laten steken. Van de schrik bekomen rust
het diertje even uit bij een boompje, wat Ed de gelegenheid geeft hem (of haar) digitaal vast te leggen.
We gaan naar Uluru of wel Ayers Rock. Voordat we daar komen dienen we ieder eerst nog even een ticket te kopen
om het Nationale Park binnen te mogen. Het ticket is drie dagen geldig.
De 300 meter hoge rots steekt eenzaam af tegen de oneindige vlakte.
De eerste stop is bij Sunset Point, nu duurt dat nog even maar we kunnen mooie foto's maken van de
rots in de vlakte. De kleur van Uluru verandert steeds en is afhankelijk van de positie waar jij staat en
waar de zon staat. Nu ziet de rots er paarsachtig uit, maar als we dichterbij komen wordt de kleur bruin
tot oranje.
We rijden door naar de parkeerplaats waar de Mala Walk begint. Dit is ook het punt waar je Uluru op mag
klimmen. Alleen is dat nu, vanwege de warmte, verboden na 8 uur. Ed hoefde ook niet zo nodig, hij had het
18 jaar geleden al gedaan.
De Mala Walk is een korte wandeling langs de voet van de rots. Hij voert langs diverse heilige plaatsen
van de aboriginals. Bij de diverse punten staat uitleg. Over de twee kilometer (heen en terug) doen we
anderhalf uur en gebruiken we drie flessen water. We laten de beelden maar het werk doen.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
We rijden verder rond de rots. Kenmerkend hier zijn de vele gaten. We gaan naar de Kuniya parkeerplaats.
Daar maken we een korte wandeling. Ook nu is het erg warm en hebben we weer de nodige flessen water nodig.
Toch wel handig als je containers drinkwater in de camper bij de hand hebt en een koelkast om ze te koelen.
Over dit gebied gaan veel sagen van de aboriginals. Een witte slang bewaakt de waterhole die aan het eind
van de wandeling ligt.
 |
 |
 |
Vanaf de Taliguru Nyakunytjaku viewing area hebben we weer een geheel ander zicht op Uluru. We zoeken de
campground weer op, gaan eten en staan om 10 voor 6 klaar bij de rondweg om opgepikt te worden voor de
sunset-tour. Half zeven waren we op de plek, waar alles gereed stond. Drankjes en hartige hapjes op
keurig gedekte tafeltjes met veel bediening. De lucht was onrustig, er viel wat regen, er was een regenboog
en ook wat bliksemschichten lieten zich zien. De sunset viel wat tegen, de Uluru lichtte wel op, maar
de oranje-rode gloed, waar een ieder op hoopte, bleef achterwege.
 |
 |
 |
