Home   Dagboek   Route   Camper   Auto   Vluchten   Hotels         22 december 2024

Dag 29 - 29 november 2014
Coober Pedy

Ondanks de warmte hebben we redelijk goed geslapen. Als we wakker worden is de temperatuur al 29 graden. Vandaag gaan we, na Kalgoorlie en Broken Hill, onze derde mijnstad bekijken Coober Pedy, Opal Capital of the World. We willen vanmiddag een tour maken en gaan deze eerst bespreken. Daarna gaan we naar de Umoona Opal Mine and Museum. Mocht het nog niet doorgedrongen zijn, hier in Coober Pedy vinden ze opalen en nog behoorlijk veel en van zeer goede kwaliteit. Een ander aspect van Coober Pedy is dat het er erg warm is. 60% van de bevolking woont dan ook ondergronds. Ook de mijn en het museum zijn in een berg ondergebracht.

Zodra we binnen zijn merken we de heerlijke constante temperatuur van 18 graden op. Die is er altijd. 's winters als het in de nacht soms 5 graden is of 's zomers als het 55 graden is, wat veel vaker schijnt voor te komen. Na een audio-visual over de geschiedenis van de opaalvondsten in de stad te hebben gezien (inhoud prima, techniek zwaar onder de maat) gaan we met een gids op pad. Eerst naar een onderkomen van de mijnwerkers kort na de eerste wereldoorlog. Het waren de soldaten die terugkeerden uit Europa die op het idee kwamen ondergronds te gaan wonen. Vanuit deze dugout stappen we gelijk in een moderne ondergrondse woning binnen, uitgegraven met machines.

Dan dalen we af in de oude mijn. Die ligt dus midden in de stad en mag niet meer geëxploiteerd worden, zeker niet met explosieven. We krijgen uitleg over de het werken in de mijn vroeger en nu. Voor het zoeken naar opalen gaat men maar maximaal 50 meter diep. Opaal ligt op breuklijnen die meestal een paar meter boven elkaar liggen. We zien nog zo'n breuklijn met opaal er in.


Na de Umoona Opal Mine gaan we de heuvel van "the Big Winch" op. De Winch is het apparaat waarmee ze de mannen in de mijnschacht lieten zakken en de emmers met stenen er uit takelden. Daar hebben we een mooi uitzicht over de stad.



Terug naar de camping, lunchen en ons gereed maken voor de tour. Net als we naar de receptie willen lopen komt de bus al bij de camper voorrijden, wat een service. In de stad pikken we nog 7 medereizigers op en dan laat Phil, onze chauffeur en reisleider, ons de historische plekken van de stad zien. We sluiten de rit door de stad af met een bezoek aan de Servian Orthodox Church. Ook ondergronds natuurlijk.


Vervolgens zetten we koers naar de plaatselijke golfbaan. De greens zijn hier zwart. Het eerste afslagpunt ligt boven op een heuvel.


Dan gaat de tour naar de opaalvelden. Hier mag je normaal niet komen. Ook mag Phil ons niet uit de bus laten, op één plek na, waar we naar opaal op de grond mogen zoeken. Ed heeft een paar mooie steentjes gevonden, maar of het opaal is? In ieder geval een leuk en goedkoop souvenier.
Dat je de bus niet uit mag komt omdat er ontelbare boorgaten zijn, die niet zijn afgezet. Ze zijn wel 50 meter diep.


Crocodile Harry was een duitser, die na de oorlog krokodillen is gaan vangen in Australië. Toen hij daar genoeg van had is hij opalen gaan zoeken. We bezoeken zijn mijn en zijn extravagante huis (ondergronds natuurlijk) dat van boven tot onder versierd is met de gekste artikelen en spreuken achtergelaten door zijn bezoekers.


We rijden weer een opaalveld op. Ook hier zijn weer de nodige gaten in de grond. We rijden door naar "the Breakaways", ongeveer 30 kilometer buiten de stad. De heuvels hier zijn natuurlijk gevormd. Dit gebied mag dan ook niet ontgonnen worden.



De laatste stop is bij "the Dog Fence". Een 5300 kilometer lang hek dwars door Australië, waarmee men hoopt de dingo's van het noorden te weren uit het zuiden. De dingo is een grote plaag voor de schapen. Twee van hen hebben in één nacht 300 schapen omgebracht. Om vijf uur zet Phil ons weer af op het caravanpark. Helaas heeft de airco de warmte niet kunnen verwerken. Het is in de camper 37 graden, terwijl het buiten 39 graden is. Dus wie weet hoe warm het geweest is?